Fungoterapia – Guz złośliwy, co robić? Cześć II

Pierwszym podstawowym pytaniem jest – jakie powinno być leczenie?

W zależności od sposobu oddziaływania na nowotwór medycyna protokolarna dysponuje leczeniem chirurgicznym, radioterapią oraz leczeniem zachowawczym (chemioterapia, hormonoterapia oraz immunoterapia).
W zależności od komponentów może być leczenie integrowane, kompleksowe, wieloetapowe lub paliatywne (zachowawcze).

W momencie, kiedy człowiek dowiaduje się  o tym, że jest chory na raka, z reguły czuje się zagubiony.
W głowie ma zamęt i zadaje sobie pytanie – dlaczego ja? – co robić?, – gdzie szukać pomocy?  i wiele innych pytań.
Nic dziwnego, że pierwszą odruchową reakcją jest próba przełożenia odpowiedzialności  za swój los na kogoś innego, bliskich, znajomych.
Nie wstydźmy się tego. Niebezpieczne może być tylko złe doradzanie ze strony innych ludzi, które wymusi  na nas podjęcie niewłaściwych kroków w przyszłym leczeniu  raka.

Jaką powinniśmy podjąć decyzję?

Najbardziej właściwym krokiem będzie poddać się kompleksowemu leczeniu pod opieką lekarzy – specjalistów zajmujących się  rozpoznanym nowotworem.
Przy wczesnym wykryciu raka najlepsze rokowania są po leczeniu kompleksowym.

Co powinniśmy wiedzieć, jeżeli przystępujemy do kompleksowego  leczenia?

Do kompleksowego leczenia swój organizm należy odpowiednio przygotować.
Każdy rodzaj leczenia złośliwego nowotworu, bądź to  chirurgicznie, radioterapią lub leczeniem zachowawczym  jest bardzo stresogenne dla organizmu.
Stres jest jednym z głównych czynników obniżenia sił odpornościowych organizmu.

W kompleksowym leczeniu większości przypadków zachorowań na raka jest konieczny zabieg chirurgiczny.
Nie jest nowością, że nawet najbardziej oszczędzający zabieg chirurgiczny (biopsja) potencjalnie może przyczynić się do rozpowszechnienia przerzutów (procesu rozsiewania komórek nowotworowych po całym organizmie).
Jednak niezaprzeczalnym jest fakt, że wycięcie guza w jakimś stopniu jest dobre dla organizmu.
Guz może powodować ucisk na zdrową strukturę.

W organizmie każdy guz jest swego rodzaju śmietnikiem substancji trujących oraz odpadów metabolizmu.
Kiedy guz nowotworowy zaczyna rozpadać się, uwolnione z niego toksyny są w stanie pozbawić organizm jakiejkolwiek odporności do tego stopnia, że człowiek umiera z powodu infekcji wtórnych.
Zabieg chirurgiczny jest niezbędny przede wszystkim  do uwolnienia organizmu ze źródła zatruwających i hamujących  odporność  substancji.

Ostatecznie każdy  zabieg chirurgiczny w leczeniu choroby nowotworowej oceniany jest  po tym, z jakiego i w jakim stopniu uwolnił organizm od tych negatywnych  czynników.

Stresogenność chirurgicznego zabiegu.

Istnieje dużo sposobów do zwiększenia odporności  organizmu na stres.
Jednym z nich  jest stosowanie leków zwiększających możliwości przystosowawcze organizmu  tzw. adaptogeny.
Posiadając właściwości regulowania stresu, są one w stanie zmniejszyć wiarygodność przerzutów.
Więc używanie adaptogenów podczas przeprowadzenia zabiegu chirurgicznego jest niezbędne, ponieważ powiększa realne  szanse całkowitego wyleczenia.

Jak już wspominałem, jednym ze współczesnych metod leczenia zachowawczego jest terapia cytostatyczna.
Należą do niej chemioterapia, stosowanie antybiotyków przeciwrakowych oraz radioterapia.
W swoim różnicowaniu są one wspólne w jednym – w negatywnym, wręcz destruktywnym oddziaływaniu na zdrowe tkanki organizmu.
Uszkodzenie zdrowych tkanek w leczeniu zachowawczym stoi na przeszkodzie do całkowitego wyleczenia.

Cytostatyczna chemioterapia.

Początkowe wyniki każdego z tych leków są zawsze obiecujące: badania kliniczne dowodzą, że „guzy zmniejszały się”, czasem do całkowitego zniknięcia.
Z tego powodu pisze się wiele naukowych prac o „nowym skutecznym leku”, zdobywa się nowe naukowe tytuły…
Ale prawda jest taka, że każde takie leczenie ma dość ograniczone możliwości, nie mówiąc już o rożnego rodzaju powikłaniach z tego tytułu: jak może się czuć człowiek po dożylnym wlewie czegoś w rodzaju „domestosa” ?

Podstawowym mechanizmem oddziaływania cytostatyków jest zaburzenie podziału komórek.
Po zwiększeniu dawki leku uszkodzeniu ulegają nie tylko komórki nowotworowe.
Również uszkadzają się komórki zdrowe.
To przyczynia się do zaburzenia procesów krwiotwórczych, zmniejszeniu krwinek białych, zaniku funkcji komórek osłony immunologicznej oraz przyrodniej odporności (fagocytozy).
W pewnym momencie to może zaważyć nad  sensem dalszej chemioterapii.
Takie wymuszone przerwanie chemioterapii po czasowym przyhamowaniu wzrostu nowotworu, może sprowokować gwałtowny rozrost nowotworu.
Poza tym, leczenie chemioterapią poważnie komplikuje się przez utworzenie klonów komórek nowotworowych odpornych na stosowane preparaty.
Z tych klonów powstają nowe ogniska procesu nowotworowego.

Ani nowe techniczne wynalazki  do  radioterapii, ani nowe syntetyczne cytostatyki specjalnie istotnie nie wpłynęły na postępy w leczeniu raka.
Wciąż aktualne jest z jednej strony poszukiwanie nowych skutecznych leków do przeprowadzenia cytostatycznej terapii z małymi skutkami negatywnego oddziaływania na organizm.
Z drugiej strony –  poszukiwane są  nowe, alternatywne metody leczenia procesów nowotworowych.
W trakcie  tych  badań naukowcy po raz który zwrócili się do przyrodniczych zasobów poddając szczegółowym badaniom właśnie te, które są najbardziej popularne w medycynie narodowej w różnych krajach w leczeniu raka.

Obecnie powstały nowe kierunki w leczeniu chorób onkologicznych, które opierają się na zasobach naturalnych.
Głównym z nich jest fungoterapia – leczenie grzybami leczniczymi oraz preparatami wykonanych na bazie grzybów.
Praktycznie wszystkie grzyby maja przeciwrakowe oddziaływanie, jedne większe, drugie mniejsze.
Bez wątpienia liderami w terapii przeciwrakowej są grzyby lecznicze takie jak : REISHI (Ganoderma Lucidum), MAITAKE, Huba Czarna (Inonotus Obliquus), Grzyb Wiesiółka, Muchomor Czerwony (Amanita Muscaria) i inne.

Słownik:

Cytostatyki (leki) – preparaty lecznicze hamujące rozwój i podział komórek różnych tkanek organizmu, w tym komórek nowotworowych.

Adaptogeny – leki otrzymywane z surowców naturalnych (z surowców roślinnego lub zwierzęcego pochodzenia), posiadające wielowiekową historię  swego stosowania (niektóre z nich stosowane są w Medycynie Wschodniej przez tysiąclecia).
Mechanizm oddziaływania wielu adaptogenów nie jest  zbadany dogłębnie, w  wielu przypadkach nie jest znany.
W oddziaływaniu na organizm wszystkie adaptogeny cechują się  skutecznym powiększeniem jego funkcjonalnej wydajności, ogólnej odporności organizmu, jego przystosowawczych (adaptacyjnych) możliwości w warunkach nieustających zewnętrznych i wewnętrznych przemian.

Fagocytoza (phagocytosis; grec. phagos – pożerać + histologiczny cytus komórka + (sis) – proces aktywnego wychwytywania i wchłonięcia mikroorganizmów, fragmentów rozpadających się komórek , obcych cząstek przez jednokomórkowe organizmy lub wyspecjalizowanymi komórkami (fagocytami)  makroorganizmów.

Fagocyt – uogólniona nazwa ruchomych komórek wielokomórkowego organizmu, zdolnych do wychwytywania i dalszego przetrawienia mikroorganizmów, pozostałości rozpadających się komórek oraz obcych ciałek.