Ból i zapalenie zatok przynosowych
Przypadłość dosyć częsta biorąc pod uwagę porę roku. Mimo iż nie ma ostrej zimy, temperatura nie spada do -30*C, to wystarczy chwila nieuwagi aby nabawić się zapalenia zatok przynosowych. Ten temat chciałbym dziś poruszyć. Zapraszam do lektóry zarówno tych, którzy trafili tu w poszukiwaniu informacji jak i tych, którzy szukają sposobu na wyleczenie bez inwazji środków farmakologicznych czy operacji.
Zatoki przynosowe to upowietrznione jamy w obrębie czaszki, które łączą się z jamą nosa otworami zwanymi ujściami zatok. Można wyróżnić następujące zatoki przynosowe: klinowe, czołowe, szczękowe oraz komórki sitowe.
Wnętrze zatok przynosowych wysłane jest błoną śluzową, która stanowi przedłużenie błony śluzowej jamy nosa. Funkcja tych struktur nie jest do końca wyjaśniona, jednak przyjmuje się, że mają one istotny wpływ w nawilżaniu, ogrzewaniu wdychanego powietrza, stanowią swoistą barierę termoizolacyjną oraz ochronną dla mózgoczaszki i oczodołów.
Problemem współczesnej fizjologii zatok jest to, że jako anatomiczny utwór, zatoki są rozpatrywane w odosobnieniu od innych układów. Błona śluzowa wszystkich zatok, przez otwory blaszki sitowej, łączy się z systemem opon mózgowych. Przez ten system zatoki integrują się w dość skomplikowany układ – pompę hydrauliczną mózgu (Rys. 2), odpowiadający za produkowanie i odprowadzanie płynu mózgowo-rdzeniowego. Odprowadzany płyn mózgowo-rdzeniowy jest składową śluzu zatok.
Ciśnienie płynu mózgowo-rdzeniowego decyduje o ładowności elektromagnetycznej twardych opon mózgowo-rdzeniowych. Od energetycznego statusu twardych opon zależy percepcyjna aktywność układu nerwowego, czyli to, jak umysł jednostki będzie w stanie przyjmować świat otaczający.
Błona śluzowa zatok jest bardzo wrażliwa na nawilżenie wdychanego powietrza – jest wysoko hydrofilna (łatwo wchłania i kumuluje wodę). Zbyt wilgotne powietrze przyczynia się do przyrostu grubości błony śluzowej zatok – przepustowe otwory w kości sitowej przemykają się – zrzut płynu mózgowo-rdzeniowego zaprzestaje. Suche powietrze – grubość błon opada – otwory sitowe są drożne – możliwy jest dalszy zrzut płynu.
Opisana funkcja zatok przynosowych sprawia, że wykonują coś w rodzaju regulatora tamy w układzie hydraulicznym mózgu. W układzie ekoceptywnym (odpowiadającym za elektromagnetyczną percepcję) można je porównać do pęcherza powietrznego u ryby: elektromagnetyczna percepcja ryby zależy od tego, na jakiej głębokości ona przebywa, a o tym decyduje jej witalność.
W stosunku do witalności ludzkiego organizmu, bony śluzowe zatok i jamy nosa związane są z trzecim pierścieniem tułowia. W obrębie tego pierścienia znajdują się nerki i nadnercza. Stan błon śluzowych może przyczynić się do zmiany ich własnych rytmów oscylacji. Rytm ten jest związany z tzw. energią TSING, którą organizm otrzymuje od przodków. Potrzebuje ona ciągłego uzupełniania, gdyż jej brak powoduje poważne zaburzenia we wszystkich płaszczyznach egzystowania organizmu.
Stan drożności naczyń krwionośnych błon śluzowych zatok i nosa jest kongruentny ze stanem naczyń krwionośnych kłębuszków nerkowych. Jeżeli stosuje się „rewelacyjne” środki przeciw-obrzękowe na błony śluzowe nosa i zatok , to podobnej „rewelacji” należy spodziewać się i w nerkach. Jeżeli obrzęk śluzowej usuwa się przez zwężenie naczyń śluzówki – to należy spodziewać się zaniku kłębuszkowej filtracji w nerkach. Wasza TSING jest narażona na deficyt w uzupełnianiu, co ma swoje negatywne konsekwencje w dalszych zdarzeniach.
Schorzenia zatok są związane z zamknięciem naturalnych ujść do jamy nosa oraz zaburzonym transportem śluzu. Najczęściej wywołuje je stan zapalny. Proces zapalny błony śluzowej zatok zawsze obejmuje także jamy nosa.
Wg patofizjologicznych przyczyn, obecnie wyróżnia się cztery formy zapalenia zatok przynosowych: nosowe (przeważnie dotyczące dorosłych) , przez krew (najczęściej dotyczące dzieci), higienę jamy ustnej (przez stan zębów) oraz pourazowe. Poza tym istnieje alergiczna forma, dotycząca osób z różnego rodzaju wegetatywnymi zaburzeniami.
W każdej z tych form lekarze dysponują należnym arsenałem zasobów farmakologicznych. Jednak mało kto z nich uwzględnia, w proponowanych schematach leczenia, patofizjologię zatok, ich błony śluzowej w mechanizmach właściwego działania układu hydraulicznego mózgu, stan naprężenia opon mózgowych w percepcyjnej aktywności układu ekoceptywnego, energetyczny stan naszych nerek.
Moksa, czyli nagrzewanie biologicznoaktywnych punktów, przywracające opisane wyżej mechanizmy, jest niezastąpione a w integracji z metodami leczenia medycyny protokolarnej – wręcz rewelacyjne.
W naszym gabinecie dysponujemy zestawami do przeprowadzenia moksoterapii przy zapaleniu zatok przynosowych. Zestaw zawiera film instruktażowy, mapy nagrzewania, literaturę edukacyjną, która umożliwi przeprowadzenie nagrzewania we własnym zakresie. Będzie to dobrym i właściwym uzupełnieniem leczenia wyznaczonego Wam przez lekarza.
Jako zachętę dodam, że jest to pierwsza część materiałów o zatokach. Na facebooku ( http://www.facebook.com/molfarpl ) poinformuję Państwa o tym gdzie i w jaki sposób udostępnię materiały w wersji premium. Zachęcam również do podejmowania dyskusji i zadawania pytań.