Leczenie ostrogi piętowej.

Powinno obejmować wszystkie patofizjologiczne mechanizmy zaburzenia
piezoelektrycznej aktywności struktur uczestniczących w przekazywaniu
energii kinematycznej fali.
1. Likwidacja stanów napięciowych w obrębie dolnych (I-IV) pierścieni tułowia.
Najlepiej służą temu ułożenia na aplikatorze Lapko (Rys.1)i techniki terapii manualnej(Rys.2)

2. Przywrócenie równowagi w Obiegach Czynnościowych ciała. W przypadku ostrogi piętowej –
wątroby (Ob.cz. F), woreczka żółciowego (Ob.cz. VB), nerek (Ob.cz. R) i pęcherza moczowego
(Ob.cz. V) stosuje się akupunkturę, akupresurę, moksoterapię, mej-chua-dżejn (Rys.3), laseroterapię,
iniekcję farmakologicznych substancji w punktach stymulacji obiegów czynnosciowych (Rys.4). Osobiście
reguluję pracę obiegów czynnościowych (merydianów) przez moksoterapię na biologicznoaktywne punkty
pomp mięśniowych (Rys.5).

3. Przywrócenie właściwej trofiki nerwowej w obrębie przyczepu rozcięgna podeszwowego przez pobudzenie nerwus tibialis i nerwus plantaris medialis lokalnie (Rys.6) oraz  na wysokości zaangażowanego segmentu ruchowego kręgosłupa. Niezastąpiona przy tym jest  terapia manualna oraz akupunktura techniką  „Małego Ukłucia” w obrębie pięty (Rys.7).
Leczenie obejmuje 5 zabiegów.  Za 1 – 1,5 miesięca kontrolna wizyta, celem sprawdzenia i pozbywania
się niewłaściwych, zastępczych torów poruszania się.